بررسی تاثیر آموزش سواد سلامت به بهورزان؛ بر خود مراقبتی و سواد سلامت بیماران دیابتی نوع 2 در خانه های بهداشت شهرستان خواف سال 1393

دانشجوی کارشناسی ارشد خالد سمیعی  ، استاد راهنما دکتر نوشین پیمان

مقدمه: سواد سلامت یکی از بزرگترین تعیین کننده های امر سلامت و بعنوان شاخصی مهم در نتایج و هزینه های مراقبت های بهداشتی شناخته شده است.دیابت یکی از شایعترین بیماریهای مزمن در همه کشورها می باشد.مهمترین راهبرد کنترل بیماری های مزمن،رفتارهای مراقبت از خود می باشد.پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش سواد سلامت به بهورزان؛ بر خودمراقبتی و سوادسلامت بیماران دیابتی نوع دو انجام شد.

روش کار: در این مطالعه مداخله ای، نیمه تجربی جامعه مورد بررسی شامل 244 بیمار دیابتی و 43 بهورز ارائه دهنده خدمت به این بیماران در خانه های بهداشت می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون تخصیص یافتند.ابزار گردآوری اطلاعات در بیمارن مشتمل بر:پرسشنامه های مشخصات فردی،مراقبت اولیه بزرگسالان،سواد سلامت چو،توان خودمراقبتی،مقیاس پایبندی بر مصرف دارو و در بهورزان شامل: پرسشنامه اطلاعات فردی و ارزیابی سواد سلامت بود.پرسشنامه ها برای دو گروه بیمار و بهورزتکمیل و سپس مداخله آموزشی صرفاًدر بهورزان گروه مداخله انجام شد.پرسشنامه ها برای بهورزان ؛ بلافاصله و بعد از گذشت سه ماه و برای بیماران؛ به فاصله زمانی سه و شش ماه بعد از مداخله آموزشی مجدداً تکمیل گردید،داده ها در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل و از آزمون های تی،کای دو،آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز داده های تکراری استفاده شد.

نتایج: قبل از مداخله تفاوت معناداری بین دو گروه آزمون و کنترل از نظر سواد سلامت و خودمراقبتی مشاهده نشد،اما بعد از مداخله،تفاوت معناداری در میانگین سواد سلامت بهورزان ،سواد سلامت و خودمراقبتی بیماران در گروه آزمون مشاهده شد (001/0>P).

نتیجه گیری: بر اساس یافته ها،طراحی و اجرای مداخلات آموزشی مبتنی بر ارتقاء سواد سلامت در بهورزان می تواند منجر به ارتقای سواد سلامت و خودمراقبتی در بیماران دیابتی گردد.